Bədii məktublarım silsiləsindən
İş masamın arxasında,
noutbukumun qarşısında, 40-50 yaşlarında olan nəslin dinlədiyi və
“nostalgiya” adlandırdığı mahnıları dinləyərək ona olan gənc sevgimi
böyüdərkən, sən də bilmədən mənim yanımda oldun. Böyüyər, qocalar və sonunda
ölər sanmışdım. Böyüdü, böyüdü, böyüdü, məni böyütdü, qocaltdı və indi də ölmək
üzrəyəm. Yox, narahat olma, səhətim qaydasındadır, amma ruhum onun sevgisiylə
böyüyərək özündə o qədər geniş bir boşluq yaradıb ki, içinə məni alıb
gözlətməklə sınağa çəkir. Yəqin bilirsən, boşluqda gözləmək çətin olur, zaman
durur sanırsan. Ondan başqa heç nə düşünmür, onu düşünməkdən başqa heç bir işlə
məşğul olmuram sanma. Xeyr! Çox şey araşdırmış, çox şey öyrənmiş, bildiyim çox
şeyləri yenidən beynimin süzgəcindən keçirib onlara yeni dəyərlər yükləmiş və
ya dəyərdən məhrum etmişəm. Ancaq bunların içində ona aid olan bir mühüm məqam var:
İnsanın
özüylə baş-başa qaldığı anlar düşüncələrə daldığı, etdiyi mütaliələrin ağlında
var-gəl etməsini izlədiyi anlardır. Mənim o anlarımın yekun nöqtəsi ağlımın
gücüylə dırmandığım zirvədən məni “guruguruppaz” aşağı çırpan – ona aid fikirlərin
oyanması olur.
Sən
bir az öncə göndərdiyin SMS-də qeyd
etmişdin ki, balkonda oturub bizim evə tərəf baxır və mənə yazırsan. Tək olub-olmadığını
soruşdum. Elə bil ki, birinci dəfə öyrənirdim sənin həyatını başqasıyla paylaşdığını.
Qəribə fikirlər keçdi ağlımdan. Sənə smayl göndərib yatmağa hazırlaşdım. Yuxum
gəlmirdi ki, gəlmirdi. Bir anlıq düşündüm ki, yeni köçdüyünüz evin bəxş etdiyi
xoş abu-hava sənin ağrayan başını sakitləşdirmək üçün həm də sənin içinə həyatı
paylaşdığın insana qarşı tazə sevgi, ya da mehribanlıq hissləri aşılayıb və sən
indi ona sarılıb yuxuya getmisən. Çox qısqanmaq istərdim. Ancaq bacarmadım,
özümə isə buna görə nifrət etdim. Düşüncələrimdə səni həyat yoldaşınla başbaşa
buraxıb, gözlərimi yumdum. Burnumu çəkib bugün işdən evə qayıdarkən metronun
çıxışına çataçatda məni yaxalayan hava boşluğunu dolduran ətrin qoxusunu
gülməli də olsa, xatırlamağa çalışdım. Bunu da bacarmadım. Onun qoxusu idi.
Sənə daha əvvəllər də belə bir hava boşluğuna düşdüyümü demişdim. Onun qoxusu
idi və çox maraqlıdır ki, mən onun qoxusunu həmişə onun keçmədiyi yerlərdə,
onun istifadə etmədiyi nəqliyyat vasitələrində təsadüfən duyurdum. Burnumun
mənimlə etdiyi uğursuz və xoş zarafat idi hər halda.
Oyandılar.
Mən yuxuya getmək əvəzinə, yuxuya verməyə çalışdığım xatirələr oyandılar. İndi
artıq onlar oyananda, sən öyrəşilməklə təsirini itirmiş yuxu dərmanı kimisən.
Ha istəsəm də, düşüncələrimi sənə yönəltməklə, onunla bağlı hər şeyi unudum,
bacarmıram. Artıq bacarmıram. Onsuz çox darıxıram, məni qınama.
Bu
cümlələri oxuduqda elə bilərsən ki, sənin mənə olan sevginin mənim gözümdə heç
bir dəyəri yoxdur, amma yox. İnan ki, sənin sevgin atdığın hər addımda, söylədiyin hər sözündə, mənə
qarşı göstərdiyin hər səbrli davranışında
özünü o qədər göstərir ki, çiyinlərimin bu yükü daşıya biləcəyini düşünməz
olmuşam. Mənim sol çiynimdəki mələyin yazdığı kitab daha qalındır, nəinki sağ
çiynimdəki mələyin yazdıqları. Sənin sevgin isə bu yazılanları oxuyaraq
korlanmağa layiq olmayacaq qədər məsum, təmiz və realdı. Öz sevginə bəlkə özün
də təəccüblənirsən. Məni heyrətləndirdiyinə rəğmən, sənə qarşı keçmişimi
unutmamaqla haqsızlıq etmiş olacam. Bağışla!
Məni həmişə nikbinliyə motivasiya edən dilinin
necə susduğunu, üz cizgilərinə yaraşan təbəssümün necə uzaq köşələrə
çəkildiyini, kişi cinsindən olduğuna görə rəqabətdə səni kiminsə üstələdəyini
düşünərək onu mənə unutdura bilmədiyin üçün özünü qınamaqla üzünü bürüyən əsəb
qızartısının necə nəinki sifətinə, həm də bütün bədəninə hakim olduğunu hiss
edirəm. Bu cümlələrin ağırlığını yaşayanın daha sərt hiss etdiyini də bilirəm.
Buna görə də bağışla!
Hər halda, mən səndən üzr istəməklə, vicdanımı
susdura bilməyəcəm. Nə edim? Axı nə edim? Dostum, mənə bir yol göstər! Məni
maddi itkilərimdə, qarşılaşdığım uğursuzluqlarda, əsəbimin pozulduğu anlarda
ürəkləndirdiyin kimi, indi də ruhumu titrədən bu hisslə və bu qərarla baş
etməyə ürəkləndir! Səni itirmək, onunla bağlı xatirələri fasilələrlə də olsa,
səninlə paylaşmaqdan səni qurtarmaq qərarımdan vaz geçirməməyə çalış məni! Bu
qərarımı qorumağım üçün, sənə görə narahat olmamağım üçün ürəkləndir məni!
Cəsarətləndir! Özün məndən uzaqlaş! Ya da mən gedərkən sevginin gözləriylə mənə
baxma!Baxma! Məni getməyə cəsarətləndir !!!
Elə
birincisi, bu məktubun sonunda necə sağollaşmaq gərəkdiyini öyrətməkdən başla,
sağollaşmağa da cəsarətləndir !!!
Bütün anlaşılmaz hisslərini "Sevgilərlə"
imzası altına alan Dostun - Kəpənək!
No comments:
Post a Comment