Bazı geceler vardır, mevsiminden asılı olmadan çok uzar. Anlamsız olduğunu ve seni sıktığını hissedersin. Öyle olmaz aslında, zamanın ömrüne nasıl yansıdığını fark edersin. Önemli bir buluştur. Fakat aklından geçer ya hataların, doğruların, gerçeklerin, yalanların, zannedersin ki, iyisinin de, kötüsünün de darbesini sırtında taşımışsın. Beynindeki nöronlar sabaha kadar çalışmaktan şarjlarını bitirir, sen ise sabah olduğunda anlarsın yorulduğunu. Bütün gece tüm gücünü sırtını görmek için uğraşırsın. Aynaya baksan, onun da ayarı dakik değildir. Bunu çocukluktan beri biliyorsundur. Gel gör ki, bildiklerin sürekli daha fazla bilgiye açtır. Sürekli senden daha fazlasını talep eder ve bir gün buza dönüştüğünü anlar, duygusuz davranışlarını ve odun gibi yaşamayı tercih edersin. Neden mi dersin? Çünkü beynin bir türlü doymadı ki, sıra gönlüne gelsin. Hatta gönlünden çalıp beynine yedirdin. Başka kimseyi de suçlayamazsın. Ama kendi gönlünden çalmak ne kadar zor bir iş, bilir misin? Midenden çalsan, açlık bu kadar uğraştırmaz. Aklından çalsan, cehalet bu kadar uğraştırmaz. Ama aklın için gönlünden çalarsan... Ki çalarsın...Evet...Ne demiştim?
Bazı geceler tüm damarlarımızdan uzaya yol salacak kadar uzun gibi gelir. Abartılı mı oldu? Konuşmaya başlayan beyninle tek gece geçir, o zaman görüşürüz. Bu konuşan canlı sildiğin hatıraları saklamış; gidenlerin sebebini, bahanesini, mecburiyetini; kalanların duygularını, yalanlarını, yansıtamadıklarını saklamış; seni kendinden korkutan her karanlığı aydınlatmış; sinsice de değil, senden beslenerek, seni vurmak için silahını sana doldurtarak, uykunu elinden almış ve kafanı duvara dayamış. Ne sıkar, ne bırakır. Yine seçimi sana yaptırır. Kendi git-gellerinin bedelini sana ödetir. Ne yaparsan yap, sen bilinçli bir canlısın ve bunun bedelini kolay ödeyeceğini de kimse garanti etmemiş. Tavlamaya çalışırsın, hayattan ne istediğini sorarsın: mutluluk mu? aşk mı? sevgi mi? güç mü? cesaret mi? ne? ne? Ama ağzını açmadan acizliğine ve tekliflerinin saçmalığına önce kendin gülersin. Kalkıp adalet desen, o zaman da bütün oyunu bozarsın. Heyecanı kaçar ve hiç böyle bir şey yaşamamış gibi bilinmezlikte kalırsın. Bu kadar kelimeyi de boşuna dökmüş olursun. Göz yaşı olmayanların, dökecek kanı da olmaz. Sadece sözleri olur... Bir gecede uçurumdan atlamaması için insana merdiven gibi hizmet eder kelimeler. Kimi yükselmek için, kimisi de inmek için kullanır... Ama her kes kullanır. Çürük tahtaları olanlar da var ama. Ne demiştim? Ömre benzer geceler olur... Onu diyordum...''
