"Necə bir ürəkdirsə bu ... " ‪

Elə bir səssizliyi qucaqlamışam ki, qollarımın arasından sən keçsən heç nə hiss etmərəm. Necə bir ürəkdirsə bu, dinlədiyi və anlamadığı mahnılarla da əhvalını dəyişə bilir. Necə bir ürəkdirsə bu, sevmirəm dediyi millətlərin mahnılarında özünü tapır. Necə bir ürəkdirsə bu, sevmirəm dediyi yalanların sahiblərini özünə yaxın tutur. Necə bir ürəkdirsə bu, sahiblənmədiyi başqa bir ürəyin xatirəsini basdırmır. Necə bir ürəkdirsə bu, ağlın gücünə güvənib hisslərini milyon hissəyə parçalayıb. Necə bir ürəkdirsə bu, önəmsiz günləri də həmin günkü hava şəraitini yadda saxlayaraq xatırlayır. Necə bir ürəkdirsə bu, yağışın yağmasını hamıdan çox istəyir amma həmin gün əlindəki kitabı yerə qoya bilmir. Evdən qaça bilmir. Pəncərəni aça bilmir. Bu nə deməkdir, bilirsən? Yəni sevinə bilmir. Eh... Hər şeyi də açıqlamasıyla yazmaq insanı qıcıqlandırır. Yazmaq həvəsini öldürür. Necə ki... Necə ki bir insanı açıqlamasıyla sevmək həmin gün də sevgini öldürməkdir. Necə bir ürəkdirsə bu, məni də, səni də, onları da öldürmür. Necə bir ürəkdirsə bu, əlimi uzatdığım çiyni görsə də, onun üzərinə dağılan başqasının saçlarını da görür və əlimi o çiyinlərdən üzür. Bilmirəm necə bir ürəkdir bu... Bircə onu bilirəm ki, bu gün hava günəşli, şəhər monoton, təqvimdə bayram, sosial şəbəkədə sözlər uçuşur, mən isə... Mən bu gün keçmişəm. Mən bu gün gələcəyəm. Yenə açıqlayım? Mən bu gün xəyalpərəstəm.

Yalan söylüyorsunuz

Yalan söylüyorsunuz. Yalnızlık diye bişey yoktur. Yalan söylüyorsunuz. Taşlaşmış hatıralara dokuna bilen, onları okşaya bilen, içimizde taşıdığımız, kanımızın içeriğini oluşturan duygularımız var. Yalan söylüyorsunuz. "Unutacaksın" diye teselli verdiğinizde belki kendinizce haklısınız. Siz unutursunuz ya. Oysa ben yüreğim göğsümde büyüyünce ona ruhumun bütün alanlarını açarım. Yalan söylüyorsunuz. Hani diyorsunuz ya insan bir kaç kes sever. İşte bunu yalan söylüyorsunuz. İnsan zaten Sevginin yansımasıdır. Nefret ettirmeseniz sevgisi hiç eksik olmaz ki. Her zaman sever, bir kaç kes değil. Yalan söylüyorsünüz. Siz ne bir birinize, ne de gömdüğünüz iskeletlere dokuna bilirsiniz. Korkaksınız. En büyük cesaretiniz yalanlarınızda. Yalan söylüyorsunuz. Ben taşlaşmış hatıralarıma dudaklarımla dokunduğumda, siz kendi dudaklarınızla yalan söylüyorsunuz. Ah, ben de ruj sürmem ki, size yalansız dokunuşların izini bırakayım. Yalan söylüyorsunuz. Vaz geçince, umursamayınca, "acı köreltti, küt etti" bahanesiyle unutup hayatınıza devam ediyorsunuz. Ama yalan söylüyorsunuz. Ben hepinizin taşlaşmış hatıralarını içimdeki müzeye taşıdım. Bazen saatlerce birinizin önünde durup gözlerimle dokunuyorum sizlere.Siz... Siz yalan söylüyorsunuz...

"Öyleyim bir az"

Bir yüz var unutmak istemediğim,

O, mutsuz,  galiba öyleyim bir az.

O yüzden bin parça düştüğü gibi,

Ben de paramparça, öyleyim bir az.

Yemyeşil deryanın  kurumuş suyu,

O yeşil gözlere dolmuşum bir az.

Belleğim domdolu bodruma benzer,

Ben onun resmine tutsak  duyguya.

Bakışlar her kesten imrenmiş gibi,

Bomboş masalara dikilmiş bir az.

O gözler çizecek yol haritası,

Hatlar karışsa da, öyleyim bir az.

Kiprik gölgesinin düştüğü yerde,

Son bahar rüzgarı tadmışım bir az.

Yorgun, ya uykusuz, ya uçmuş gibi,

O gün nasıldıysa, bu gün öyleyim.

Bir yüz var unutmak istemediğim,

O, yalnız, ben onsuz öyleyim bir az.