Merhaba derse,
Ayrılırsanız,
Gülümserse,
Üzülürsen,
Dönüp arkanda asılı kalan,
Tozlanan,
Çizgilerini kaybeden,
İçeriği silinen,
Kime ait olduğu bilinmeyen,
Sen çizmişken, tanıyamadığın
Hatırlayamadığın bir resme,
Çerçeveye sığmış olduğu için
Nefret ettiğin bir resme bakakalırsan,
Seni ilk satan,
Seni gözlerinle aldatan,
Dilinle aldatan,
Ellerinle aldatan,
Adımlarınla aldatan,
Aldatan ve bundan hazz duyan,
Tek düşmanın, tek yalanın,
Beynindir, beynindir diye bağıracaksın.
Ama felçsin.
Felç eder seni, sesini,
Hakikatini duyan olmasın,
Seni duyan olmasin diye
Felç kalacaksın.
Kımıldamamak, başkalarinda kaybolan,
Bilinçaltlarında uyuyan,
Göğus kafeslerine sıkışmış,
Özünü, özünü kımıldatamayacaksın.
Kanatlandirmaz.
Uçurmaz.
Ayağını yerden kestiyse,
Kalbin ağzından çıkacak gibi hissettirdiyse,
Paramparça etmek için,
Hiç kalkamayacağını bildiği için,
Tek darbeyle yere çakmak için,
Önce ilhamını alır,
Sonra kaynağını kurutur,
Sonra yağmurları durdurur,
Sonra camlar tozlanır,
Dünyaya bakacağın her tarafı toz alır,
Öksürtür,
Nefes keser,
Öldürmez,
Bırakır gider...
Öldürmesi için dön diye yalvarırsın,
Geri döner,
Canını da alır gider,
Ama vücudun tozların,
Son baharın kurumuş yapraklarının,
Üzerinde komaya girdiği koltuğun,
Ve sonsuz bir sessizliğin eşliğinde,
Kendi cenazesine katılır.
Yalnız.
Sessiz.
Mutlu.
Gerçekten mutlu...
