30.08.2025 Sonbahar…Rüzgar, yağmurun kışa zemin hazırlaması için geri çekilmiş. O da yaşlanmış, yürüdüğü beş dakikalık yol o kadar uzun sürüyor ki, yazın yerini sonbahara bırakmasını, Güneş’in bir anda yerini yağmura bırakmasını kısacık mesafede yaşıyor. Islanıyor ve gözlerine dolan yaşların bu fırsatla akması için duraksıyor. Geçmişi gelmişti aklına. Doğa’yı bu kadar güzel ifade etmeyi daha erken öğrenmiş olsaydı, daha 18-19 yaşındayken onu hayallerinin ayrılmaz parçası yapardı… Belki taşların baş yarabileceğini öğrenmiş olmazdı, kâğıtlara düşüncelerini dökmek yerine ağaçlara anlatarak büyütürdü duygularını. Hiç birini yapmamış birisi olarak, şuan seyrelmiş saçlarının arasından onu umursamadan geçip gidecek acımasız rüzgara yakalanmamak için bile acele etmiyordu. Kendisi için en büyük fedakarlığı yapmaktaydı o duraksamada… Belki daha önce duraksaması gerekiyordu. Bunalmıştı… onun da “L”sini alıp bunamış yapmışlardı. Çocuklara öyle demiyorlardı. Hırslarını körüklüyor, pekişmesi için herşey yapıyorlardı. Ama onun gibiler bir daha yeniden öğrenemeyecekleri için bunamışlardı… Dostum, o rüzgar bu defa içinden geçerek doğaya ait olan parçasını da aldı götürdü. O yolculuk orada bitti. Manzara basitti. Kimsenin canı yanmamıştı. Görenler “doğal” buluyordu bu gidişi… Oysa… Yeniden dünyaya gelebilir miydi acaba?
No comments:
Post a Comment