Bütün odayı ezberledim. Bu odadan mı korkuyorum
yoksa bu odadakı hareketsizliğimden mi? Bilemedim. Düşüncelerim vardır kitap
yazmak için. Ama hareketsizliğim kitap için bile cümlelerin uzun olduğunu
aşılıyor bana ve ellerimi kaleme uzattırmıyor. Bu odada çalan müzik kaldırdı
beni yerimden. Not defterimi aldım elime ve odada dönmeye başladım. Her ayağım
üzerinde ağırlığımı 3-4 saniye yubatarak. Not defterinin sayfaları arasında
burnumu gizlettim ve kağıt kokusuna olan takıntımla beraber dans etmeye, daha doğrusu
dönmeye devam ettim. Başım döndü ama durmadım. Çünkü o andan zevk alıyordum.
İşte, insan öyledir: zevk aldığı andan
başı dönsü bile vaz geçemez gerektiğinde. Oysa cismim beni dinlemeseydi
kafamı bi` yerlere çarparak patlata bilirdim baş dönmesinden. Yine de döndüm, döndüm, döndüm... Meğer
şarkıyı “tekrar” modunda okutuyor muşum. P.S. Ben.
No comments:
Post a Comment