Dərdin nüvəsi də, doğulan körpə.
Məndən soruşursuz, əllərim hanı?
Axı mən nə deyim, üç günlük körpə?
Göz açıb içdiyi südün dadıydı,
Hər gecə üstünə çökən qəm-qüssə.
Ruhu çör-çöpünü bağlayıb ipə,
Heç olmasa, üç gün təmiz yaşasın.
Körpə öz dərdini ha çəkə - çəkə,
Barı dualarda dərman arasın.
Zaman əsasını verib əlinə,
Daha yük qalmayıb belinə yığsın.
Bir gözü ilanın qəlbini görür,
İnsanlar zəhərin dərman edirlər.
Bir gözü insanın səhvini görür,
Dil ilə körpəyə fərman kəsirlər.
Körpə də yol alıb əlində əsa,
Ruhu hər addımda sərhədlər aşır.
Cisminin ayağı qısadan qısa,
Bədəni əsir ki, günaha batır.
Körpə əlləriyçün ağırdır əsa,
Çiyninin bir yanı əyilib sola,
Ruhu ki, eşqin də dadına baxıb,
Qoymur ki, bu ürək bir nəfəs ala.
Siz yazın! Siz yazın! O oxuyacaq!
Silərkən nə olar, məni silməyin!
Siz gülün! Siz gülün! O tanıyacaq!
Gülərkən nə olar, mənsiz gülməyin!
Körpə bir əlində əsayla gəzir,
O bilir, körpəsi axtarır Onu.
Həm sağda, həm solda həqiqət gəzir,
Körpədən gizlədir ən əsas yolu.
Tütün tüstüsüylə deyir yanıram,
Şərab turşusuyla deyir ahılam,
Hər addım bir düzdən uzağa atır,
Körpə çata bilmir, deyir çatıram.
Mən kiməm? Mən hardan gəlmişəm axı?
Məni mən eyləyən mənəm, yoxsa O?
Səmanı tər-təmiz görüb küsmüşəm,
Yer üzün mənimlə kirləyənmi O?
Deyirlər körpənin gülüşü nurdur,
Bəlkə mən kir deyil, torpağa nuram?
Mən kiməm? Mən hardan gəlmişəm axı?
Gələndə yox olub, gedəndə varam.
No comments:
Post a Comment